Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Πασχαλινές ευχές

Ο Πρόεδρος και το Δ.Σ.
του συλλόγου Ναξίων Κρήτης
εύχονται

η φλόγα της Ανάστασης ν' ανάψει στην καρδιά μας
για να κρατήσει ζωντανά όλα τα όνειρά μας

Καλή Ανάσταση & Καλό Πάσχα

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Νάξος Ιστορία και πολιτισμός

    Στην καρδιά των Κυκλάδων, στην καρδιά του Αιγαίου, η Νάξος ακολούθησε πάντα τη μοίρα τής περιπέτειας των κατοίκων του Αιγαίου. Μια μοίρα συνυφασμένη με ταξίδια, ανταλλαγές, νέες τεχνικές, πρωτοπόρες ιδέες, αλλά και πολέμους, συγκρούσεις για την ηγεμονία της θάλασσας.
    Τα πάντα είναι μεγάλα στη Νάξο, μνημειώδη, σε σχέση βέβαια με τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων. Η έκτασή της είναι 435 τ.χιλ. και το μήκος των ακτών της 148 χλμ. Το σχήμα της είναι ελλειψοειδές και ένας ορεινός όγκος από Βορρά προς Νότο διασχίζει το νησί. Στη ραχοκοκαλιά αυτής της κορυφογραμμής δεσπόζουν τα βουνά Ζας (1004μ) και Φανάρι (908μ), τα υψηλότερα των Κυκλάδων.
    Το τοπίο του νησιού έχει πολλές εναλλαγές. Πεδιάδες διαδέχονται άγονες περιοχές, μαρμάρινα βουνά καταλήγουν σε βαθύσκιωτες ρεματιές, περιοχές με βλάστηση φιλοξενούν κάτασπρα χωριά, αμμώδεις παραλίες συναντούν τη θάλασσα. Υπέροχες αμμουδιές, κοιλάδες σπαρμένες με αρχαίους Κούρους και βυζαντινά ξωκλήσια, χωριά με αγέρωχα πυργόσπιτα...
    Η ακτογραμμή της είναι σχεδόν ευθύγραμμη και δεν σχηματίζει μεγάλα φυσικά λιμάνια, γεγονός που επηρέασε τις ασχολίες των κατοίκων από τα αρχαία χρόνια. Στο νησί από άκρη σε άκρη υπάρχουν πανέμορφες και πεντακάθαρες ακτές, οι οποίες συνοδεύονται από μικρούς μοναχικούς ορμίσκους.
    Η γη του νησιού είναι ευλογημένη και δίνει με απλοχεριά αυτάρκεια στη ζωή αυτού του τόπου. O πλούσιος υδροφόρος ορίζοντας της Νάξου προσφέρει πόσιμο νερό σε πηγάδια και ρυάκια του νησιού. Η γόνιμη γη της παράγει εσπεριδοειδή, ελιές, φρούτα, λαχανικά, τις ονομαστές πατάτες Νάξου και το εκπληκτικό κρασί.
    Ιδιαίτερα ανεπτυγμένες είναι η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία, οι οποίες προσφέρουν εξαιρετικής ποιότητας κρέατα, γάλα, τυριά και θυμαρίσιο μέλι.
Από γεωλογική άποψη το υπέδαφος παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον εξαιτίας της παρουσίας της σμύριδας*, του μαρμάρου και του γρανίτη, τα οποία είναι εκμεταλλεύσιμα προϊόντα. Τα πετρώματά της αποτελούν γερά θεμέλια του νησιού.
    Σ’ αυτό το μεγαλόπρεπο νησί των Κυκλάδων αποκτάς αμέσως την αίσθηση της ασφάλειας και του «σταθερού», μέσα σ’ αυτή την τρικυμισμένη θαλάσσια πολιτεία των Κυκλάδων.
Στο νησί βλασταίνουν θάμνοι, φυλλοβόλες δρύες, πουρνάρια, πλατάνια, άρκευθοι και πολλά λουλούδια και αρωματικά φυτά. Επίσης απαντώνται 188 είδη πουλιών, μικροθηλασικά και ερπετά. Στην ανατολική πλευρά του νησιού έχουν αναφερθεί εμφανίσεις σπανίων ειδών απειλουμένων με εξαφάνιση: της Μεσογειακής φώκιας Monachus monachus και της Μεσογειακής χελώνας Caretta Caretta

  • η σμύριδα (ή σμυρίγλι όπως το λένε οι Νάξιοι), γνωστή από την αρχαιότητα, χρησίμευε ως λειαντικό ή στιλβωτικό για μέταλλα, γυαλί, ξύλο ή πετρώματα. Τα σμυριδοφόρα κοιτάσματα βρίσκονται στο ΒΑ τμήμα του νησιού (Απείρανθος, Κόρωνος).

Η κοσμογονία της Νάξου

    Η γεωλογική μορφή της σημερινής Νάξου είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης εξελικτικής διαδικασίας πολλών εκατομμυρίων ετών. Πριν 30 περίπου εκατομμύρια χρόνια, έπειτα από μακροχρόνια γιγάντια ορογενετική κίνηση, αναδύθηκε από τα βάθη της θάλασσας η Αιγαιίς, μια ενιαία συμπαγής μάζα ξηράς που εκτεινόταν από τα Ιόνια νησιά ως τη Μ. Ασία και τις ακτές της Κρήτης. Θα ακολουθήσουν νέες γεωτεκτονικές διεργασίες εκατομμυρίων χρόνων και η Αιγαιίς θα αρχίσει να κατακερματίζεται. Οι κύριες γεωλογικές μεταβολές που οδήγησαν στην κατάτμησή της ολοκληρώθηκαν πριν από περίπου 2.000.000 χρόνια. Το Αιγαίο θα αποκτήσει τη σημερινή του μορφή πριν από μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

   Η ιστορία της Νάξου είναι γεμάτη από θρύλους, ιστορικά γεγονότα, πειρατικές επιδρομές και δημιουργικότητα. Είναι ένα από τα λίγα νησιά της Ελλάδας που κατοικείται συνεχώς από τα προϊστορικά χρόνια ως τις μέρες μας.
Υπάρχουν ίχνη κατοίκησης στο νησί από το τέλος της 4ης χιλιετίας π. Χ., ενώ τα αρχαιολογικά ευρήματα φανερώνουν την πλούσια ιστορία του νησιού όλες τις ιστορικές περιόδους. Η Νάξος ήταν από τα πρώτα νησιά που επεξεργάστηκαν το μάρμαρο. Μάλιστα, την Αρχαϊκή περίοδο, Ναξιώτες γλύπτες κατασκεύασαν τους Λέοντες της Δήλου και τους Κούρους. Τα παλαιότερα οικοδομήματα της Δήλου είναι Ναξιακά. Χαρακτηριστικό είναι ότι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του ιερού νησιού των Κυκλάδων, «Ο Οίκος των Ναξίων», είναι δημιούργημα γλυπτών της Νάξου και αφιέρωμα του νησιού.

Μυθολογία 
 
    Η Νάξος έχει συνδεθεί και με την ιστορία της Αριάδνης, της κόρης του βασιλιά Μίνωα της Κρήτης. Ο μύθος αναφέρει πως ο Θησέας την εγκατέλειψε στο λιμάνι της Νάξου, την ώρα που εκείνη κοιμόταν. Ο Διόνυσος είδε την κοιμισμένη Αριάδνη και την ερωτεύτηκε. Αφού την έκανε σύζυγό του, μια νύχτα την οδήγησε στο όρος της Νάξου Δρίον, απ’ όπου ανέβηκαν μαζί στον Όλυμπο. Εκεί ο Δίας την έκανε αθάνατη. Ο μύθος ενέπνευσε στον Ρίχαρντ Στράους την όπερα Η Αριάδνη στη Νάξο (1912).

    Η Αριάδνη, αρχικά Αριάγνη (κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης) σήμαινε την “ιερή” και την “αγνή” που ήταν ένα προσωνύμιο της θεάς του κάτω κόσμου. Η θεά μ’ αυτό το όνομα λατρεύτηκε σε πολλά νησιά. Λεγόταν επίσης Αριδήλα, εκείνη που “φαίνεται από μακρυά”, όνομα που πήρε, όταν ανέβηκε στον ουρανό με το Διόνυσο.
    Σαν Αριάδνη αυτή βοήθησε το Θησέα να δολοφονήσει τον ταυροκέφαλο αδελφό της, Μινώταυρο. Ο Θησέας πήρε την Αριάδνη μαζί του, αλλά στο νησί Δία (την μετέπειτα Νάξο) άφησε την Αριάδνη σε βαθύ ύπνο και απομακρύνθηκε. Ο Θησέας δεν είχε παντρευτεί την Αριάδνη, γιατί ο Διόνυσος του παρουσιάστηκε σε όνειρο και του είπε ότι το κορίτσι ανήκει σ’ αυτόν τον ίδιο. Όταν η Αριάδνη ξύπνησε, εμφανίστηκε ο Διόνυσος ως σωτήρας και γαμπρός και τελικά την οδήγησε στον ουρανό με τα άρματα, αφού προηγουμένως έγινε ο γάμος στο νησί Δία. Ως σύμβολο του Ιερού Γάμου τους, της φόρεσε ένα στεφάνι (το οποίο είχε φιλοτεχνήσει ο Ήφαιστος). Όταν αναλήφθηκαν στα ουράνια το στεφάνι αυτό έγινε ο αστερισμός “Βόρειος Στέφανος”. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος γράφει στα Αργοναυτικά του:

«Ακόμα το σήμαδι της φαίνεται στα ουράνια
κι ανάμεσα στα 'στραφτερά σύμβολα τ' ουρανού
τ' αστροστόλιστο στέμμα της Αριάδνης γλιστρά»

    Το νησάκι των Παλατιών (Πορτάρα) συνδέεται με την Αριάδνη, μια και εκεί τη βρήκε ο Διόνυσος. Επίσης λέγεται ότι στο χώρο αυτό έγιναν τα πρώτα “Διονύσια”. Λέγεται ακόμη ότι η Αριάδνη του πρόσφερε ένα ποτήρι, που το γέμισε με κρασί και καθιερώθηκε η λατρεία του ως θεού του κρασιού και της αμπέλου. Από την ένωση του θεού με την Αριάδνη γεννήθηκαν ο Οινοπίονας, ο Στάφυλος και η Ευάνθη.

Προϊστορία και αρχαιότητα
    Τα πρώτα ευρήματα δείχνουν ότι η Νάξος κατοικήθηκε από την 4η π.Χ. χιλιετία. Οι πρώτοι κάτοικοι της Νάξου πιστεύεται ότι ήταν Θράκες, οι οποίοι έφεραν στο νησί και την λατρεία του Διονύσου. Τότε το νησί ονομαζόταν Δία ή Διονυσίας ή Στρογγυλή. Αργότερα εγκαταστάθηκαν στο νησί και οι Κάρες με αρχηγό τους τον Νάξο, από τον οποίο πήρε το νησί το όνομα Νάξος.
    Η Νάξος υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Κυκλαδικού πολιτισμού. Τον 7ο και τον 6ο αιώνα π.Χ. το νησί γνώρισε μεγάλη ακμή καθώς τότε είχε εξελιχθεί σε ναυτική δύναμη, είχε αναπτύξει το εμπόριο και είχε αποκτήσει πλούτο. Την περίοδο αυτή η Νάξος ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα γλυπτικής του Ελλαδικού χώρου, γεγονός που αποδεικνύεται από τα αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα.
    Την περίοδο των Περσικών πολέμων η Νάξος, ως μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, υπέστη πολλές καταστροφές. Μετά το πέρας των πολέμων, το νησί πέρασε στα χέρια των Μακεδόνων, των Πτολεμαίων και έπειτα στην κυριαρχία των Ρωμαίων.
    Ευρήματα στον Κοκκινόβραχο της Γρόττας (περίπου σημερινή Χώρα) και στο σπήλαιο του Ζα (στο κέντρο του νησιού, κοντά στο Φιλώτι), δείχνουν ότι ο Πρωτοκυκλαδικός πολιτισμός (πρώιμη εποχή του Χαλκού, 3η χιλιετία), είχε ριζώσει στο νησί ήδη από τη Νεολιθική εποχή. Η Ναξιακή κοινωνία του 3200-2700 π.Χ. (Πρωτοκυκλαδική Ι περίοδος), χαρακτηρίζεται από την οργάνωση σε μικρές κοινότητες που ασχολούνταν με τη γεωργία και κτηνοτροφία.
    Κατά την Πρωτοκυκλαδική ΙΙ περίοδο (2700-2300 π.Χ.) συγκροτούνται μεγαλύτερες κοινότητες-γένη σε παραθαλάσσιες θέσεις. Κατά την Πρωτοκυκλαδική ΙΙΙ (2300-2000 π.Χ.) τα παραθαλάσσια πολίσματα εξελίσσονται σε εμπορικά λιμάνια (μικρές πόλεις) και αναπτύσσουν επικοινωνία έντονη με κοντινές περιοχές. Τέτοια πρώιμη πόλη εκτεινόταν στη Γρόττα. Ο πληθυσμός του νησιού αυξάνεται (ευμάρεια, ασφάλεια) και αναπτύσσονται η μεταλλουργία, μεταλλοτεχνία και μαρμαροτεχνία, με υψηλές τεχνουργικές-καλλιτεχνικές επιδόσεις.
    Για τη Νάξο της μέσης εποχής του Χαλκού (Μεσοκυκλαδική 2000-1600 π.Χ.) δεν γνωρίζουμε πολλά, γιατί η Γρόττα δεν έχει ανασκαφεί σε έκταση μια και βρίσκεται κάτω από τη σημερινή Χώρα της Νάξου. Υπάρχουν όμως περισσότερα στοιχεία για την ύστερη εποχή του Χαλκού (Μυκηναϊκή ή Υστεροκυκλαδική 1600-1100 π.Χ.).
    Η Νάξος συμπορεύεται πλέον με τον ευρύτερο ελληνικό χώρο. Η αυτοτέλεια του Κυκλαδικού πολιτισμού έχει παρέλθει. Όταν, γύρω στο 1400 π.Χ., η δύναμη της Κρήτης υποχωρεί, οι Κυκλάδες θα αποτελέσουν τη γέφυρα για την εξάπλωση των μυκηναϊκών κέντρων της κυρίως Ελλάδας, ανατολικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Νάξο ο πληθυσμός, που κατά την 3η χιλιετία π.Χ. φαίνεται να προτιμούσε την ανατολική και νότια πλευρά του νησιού, ανακατανέμεται τώρα και μετατοπίζεται βόρεια και δυτικά “προσβλέποντας” στα μυκηναϊκά κέντρα του ηπειρωτικού κορμού της Ελλάδας. Οι ανασκαφές δείχνουν ότι οι νεκροί θάβονται σε θαλαμοειδείς τάφους σκαμμένους στις πλαγιές λόφων. Συνοδεύονται από χάλκινα όπλα, εργαλεία, πήλινα σκεύη. Να σημειωθεί ότι οι Πρωτοκυκλαδίτες Νάξιοι (3η χιλιετία) έθαβαν τους νεκρούς τους σε ατομικούς τάφους, σε εμβρυακή στάση με συνοδεία μαρμάρινων αγγείων και ειδωλίων.
    Με την παρακμή (αρχές 12ου αιώνα π.Χ.) του Μυκηναϊκού κόσμου, συρρικνώνεται και ο πολιτισμός της Νάξου. Η Γρόττα εγκαταλείπεται και αναπτύσσονται οικισμοί σε πιο οχυρές θέσεις στο εσωτερικό του νησιού. Ωστόσο, δραματική διακοπή συνέχειας και μνήμης δεν φαίνεται να υπήρξε.   Η ζωή συνεχίστηκε χωρίς μεγάλες αλλαγές. Έτσι, κατά την Πρωτογεωμετρική εποχή (11ος αιώνας π.Χ.), η Νάξος παράγει υψηλής ποιότητας αγγεία. Οι κάτοικοι της Γρόττας τραβήχτηκαν στην περιοχή του σημερινού κάστρου. Στην κυρίως Γεωμετρική εποχή (μετά το 900 π.Χ.) το νησί επανακάμπτει στην τέχνη, το εμπόριο, τη γεωργία και εξόρυξη μαρμάρου και σμύριδας. Ήδη από τον 9ο-8ο αι. π.Χ. η κοινωνία της Νάξου είχε συγκροτημένη δομή με μια ισχυρή αριστοκρατία. Τον 8ο αιώνα, η Νάξος συμμετέχει στην αποικιστική εξάπλωση (με αποικίες την Αρκεσίνη στην Αμοργό και τη Νάξο στη Σικελία (734 π.Χ.)

Βυζάντιο 
 
    Η Νάξος την Βυζαντινή περίοδο ανήκε στο Θέμα του Αιγαίου. Γνώρισε πολλές καταστροφές και λεηλασίες από πειρατές και Σαρακηνούς. Ήταν περίοδος παρακμής για το νησί, καθώς κατά περιόδους οι κάτοικοι το εγκατέλειπαν, εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών, ζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε γειτονικά νησιά.
    Στα χρόνια του Βυζαντίου ιδρύθηκαν πολλοί οικισμοί στο εσωτερικό του νησιού, καθώς οι κάτοικοι εγκατέλειπαν τα παράλια ζητώντας πιο ασφαλείς τοποθεσίες. Τα αξιόλογα λείψανα βυζαντινής τέχνης, που σώζονται στη Νάξο δείχνουν ότι δεν έπαψε να κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα άλλα νησιά του νοτίου Αιγαίου, μετά την Κρήτη.

Ενετική κυριαρχία

    Το 1207 ο Ενετός Μάρκος Σανούδος καταλαμβάνει το νησί. Μια νέα εποχή αρχίζει για τη Νάξο, καθώς μετατρέπεται σε πανίσχυρο Δουκάτο, στο οποίο εντάχθηκαν όλα τα νησιά των Κυκλάδων, υπό την εξουσία του Μάρκου Σανούδου. Τότε κτίστηκε στη Χώρα το επιβλητικό κάστρο και πολλοί από τους πύργους του νησιού. Η ενετική κυριαρχία διήρκεσε ως το 1537, όπου το νησί κατέλαβε ο Μπαρμπαρόσα και η Νάξος πέρασε στην κυριαρχία των Τούρκων.
    Οι Βενετοί εγκαθίδρυσαν ένα σύστημα διοίκησης που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους. Οι κατακτητές οικειοποιήθηκαν τις ευφορότερες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, καθιστώντας παράλληλα τους γηγενείς κατοίκους της δουλοπάροικους, ενώ επέβαλαν και περιορισμούς στη θρησκευτική τους ελευθερία, προσπαθώντας προφανώς κατ’ αυτόν τον τρόπο να υπονομεύσουν τη θρησκευτική τους συνείδηση. Όπως ήταν επόμενο, η πολιτική αυτή περιστολής των ελευθεριών των Ελληνορθόδοξων δεν ήταν δυνατόν να ευνοήσει τη δημιουργία κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αρμονικής συμβίωσης μεταξύ των αυτοχθόνων και των Λατίνων κατακτητών του νησιού.
   Ωστόσο, γεγονός παραμένει ότι στη Νάξο οι συνέπειες της λατινικής κυριαρχίας υπήρξαν για την τοπική κοινωνία τέτοιες, ώστε να ακολουθηθεί εκεί μια διαφορετική εξέλιξη συγκριτικά με αυτήν του τουρκοκρατούμενου ηπειρωτικού ελλαδικού χώρου. Η βενετική παρουσία και κυριαρχία στις Κυκλάδες, όπως και σε άλλες νησιωτικές περιοχές (Επτάνησα, Κρήτη, Κύπρος) συνετέλεσε στο να ενισχυθούν και να διατηρηθούν επί μακρόν οι πολιτισμικές επαφές κατοίκων τους με τη δυτική Ευρώπη, εν αντιθέσει προς άλλες περιοχές, όπου η εκεί οθωμανική κατάκτηση επέφερε μια πολιτιστική οπισθοδρόμηση.
    Επίσης η Νάξος, λόγω του ότι εκεί η Τουρκοκρατία είχε μικρή σχετικά διάρκεια και κυρίως έναν πιο ήπιο χαρακτήρα συγκριτικά με άλλες περιοχές (υπήρχε μια οιονεί συγκυριαρχία “Φράγκων” και Τούρκων), δεν υπέστη ούτε μαζικούς εποικισμούς από μουσουλμάνους, ούτε μαζικούς εξισλαμισμούς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλλοίωση της πληθυσμιακής της ταυτότητας. Τέλος η ύπαρξη εκεί του λατινικού στοιχείου από την εποχή του δουκάτου του Αιγαίου υπήρξε ο βασικός παράγοντας, το κίνητρο θα λέγαμε, για την έλευση και εγκατάσταση σε μεταγενέστερους χρόνους Γάλλων ρωμαιοκαθολικών μοναχών, οι οποίοι, πέραν του αμφιλεγόμενου χαρακτήρα της δράσης τους, συνέβαλαν με το σημαντικό εκπαιδευτικό τους έργο στην πνευματική πρόοδο των κατοίκων του νησιού.

Νεότερα χρόνια

    Το Δεκέμβριο του 1820 στη Νάξο ορκίστηκαν οι πρώτοι Φιλικοί. Στην Επανάσταση του 1821 οι Ναξιώτες πήραν ενεργό μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Η Νάξος, όπως και όλα τα νησιά των Κυκλάδων, προσαρτήθηκε στο ελληνικό κράτος το 1830 με τη Συνθήκη του Λονδίνου. Ο 20ος αιώνας χαρακτηρίζεται για τη Νάξο ως η περίοδος της μεγάλης μετανάστευσης, αρχικά προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο προς την Αθήνα. Το έναυσμα είχε ουσιαστικά δοθεί από την ιταλογερμανική κατοχή του νησιού.    
   Η Νάξος καταλήφθηκε στις 5 Μαΐου 1941 από τους Ιταλούς που απομύζησαν τη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, με αποτέλεσμα να πεθάνουν από ασιτία εκατοντάδες κάτοικοι, κυρίως των σμυριδούχων χωριών. Τους Ιταλούς αντικατέστησαν οι Γερμανοί μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας (7 Σεπτ. 1943). Στις 12 Οκτωβρίου 1944 μια διμοιρία του Ιερού Λόχου έφτασε στον όρμο του νησιού, και σε συνεργασία με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και το “Στρατιωτικό Σύνδεσμο” πολιόρκησαν τη γερμανική δύναμη στο κάστρο της Νάξου και μετά από διήμερη μάχη την υποχρέωσαν να παραδοθεί.

Συντάκτες:
Σοφία Παρασκευαϊδου
Λίντα Βιντζηλαίου
για την εκδρομή του Πεζοπορικού Ομίλου Ηρακλείου στην Νάξο τον Αύγουστο του 2011

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Ερύσιμο moments Γάμος,Βάπτιση, Διακόσμηση,Δώρα

  •  

      Το "Ερύσιμο Moments
    είναι μια οικογενειακή επιχείρηση που ασχολείται με τις διακοσμησεις γαμων, διακοσμησεις βαπτισεων αλλα και καθε ειδους αλλη εκδηλωση στο Ηράκλειο Κρήτης, με κατασκευή χειροποίητης μπομπονιέρας με μέταλλο και φυσικά υλικά, με ζωγραφική σε ύφασμα, με κατασκευή διακοσμητικών για είδη δώρων με ξύλο, αλουμίνιο, χαλκό, μπρούτζο, αλπακά (αρζαντό) καθώς και με κοσμήματα.


     Πρόκειται για μια δυναμική επιστροφή του Flower Center της Κούλας Μιχελάκη μετά από δέκα χρόνια με νέο όνομα και υπό την διεύθυνση της κόρης της Μαίρης Μιχελάκη. Το Flower Center (ανθοπωλείο) λειτούργησε για 20 χρόνια στην Κονδυλάκη με μεγάλη επιτυχία στις χειροποίητες δημιουργίες αλλά και στη διακόσμηση εκδηλώσεων.




      Ζωγραφίζουμε μπλουζάκια με κάθε παιδικό ήρωα κάθε γενιάς όπως Λούκι Λουκ, Γκουφι, Μινιον, Καντι Καντι (candy candy), Shara Key, Michey Mouse, Mini Mouse, Χαιντι, θρυλεων, για δωράκια σε γεννεθλια, αποφοιτηση, γεννηση, βαπτιση και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.



      Επιλέγουμε περισσότερο φυσικά υλικά, όπως αληθινά λουλουδια, αποξηραμενα λουλουδια, κλαδια δεντρων, θαλασσοξυλα και καθε ειδους υλικο που βρισκουμε στη φυση και που η φαντασία μας οδηγεί.  

      


     Το Ερύσιμο moments λοιπόν, συνεχίζοντας την παράδοση στις κατασκευές, φροντίζει το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων της επιχείρησης είναι χειροποίητες δημιουργίες. 
      

    Σκοπός της είναι να κάνει το χειροποίητο προσιτό προκειμένου ο καθένας να μπορεί να "ντύσει"¨τις ομορφότερες στιγμές της ζωής του με μοναδικά χειροποίητα αντικείμενα.



     Ερύσιμο ονομάζεται ένα μικρό κίτρινο λουλουδάκι που φύεται κυρίως στην Νάξο και την Αμοργό.


    Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκευθείτε την ιστοσελίδα www.erysimo.gr.